آب بنوشید، بیشتر عمر می‌کنید؟

دانشمندان در مطالعه‌ای جدید به بررسی تاثیر نوشیدن آب کافی و سطوح بهینه هیدراتاسیون بر سلامت و پیری انسان پرداختند.

به گزارش پایگاه علم و پژوهش نیوز و به نقل از خبرگزاری آنا، یک مطالعه جالب از محققان موسسه ملی بهداشت (NIH) نشان می‌دهد افرادی که مایعات کافی نمی‌نوشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن هستند و احتمال مرگ در سنین پایین در آن‌ها بیشتر است.

این مطالعه جدید از تحقیقات قبلی همان پژوهشگران الهام گرفته شده است، اثرات محدودیت طولانی مدت آب بر سلامت موش را بررسی کرده است. این مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که محرومیت مزمن موش‌ها از هیدراتاسیون کافی، طول عمر آن‌ها را حدود ۶ ماه (معادل ۱۵ سال زندگی انسان) کوتاه می‌کند.

هیدراتاسیون به معنی توانایی بدن برای جذب آب مورد نیاز یا جایگزین کردن مایعات از دست رفته (به ویژه آب) است.

در این مطالعه جدید به بررسی اینکه آیا سطوح بهینه هیدراتاسیون در انسان بر سلامت و پیری تأثیر می‌گذارد یا خیر پرداختند. برای انجام این کار، محققان داده‌های یک مطالعه طولانی‌مدت سلامت قلب که در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شده بود را دنبال کردند. داده‌ها شامل بیش از ۱۵۰۰۰ شرکت کننده بود که به طور متوسط ​​بیش از ۲۵ سال سن داشتند.

به عنوان معیاری برای هیدراتاسیون، محققان سطوح سدیم سرم در نمونه‌های خون را بررسی کردند. در افراد سالم این مدت طولانی است و به عنوان یک روش موثر برای اندازه گیری میزان هیدراته بودن بدن انسان شناخته شده است که سطوح طبیعی سدیم سرم خون انسان بین ۱۳۵ تا ۱۴۶ میلی مول در لیتر است.

سطح سدیم سرم خون این افراد در چندین دوره زمانی در طول ۲۵ سال، در کنار ردیابی ۱۵ نشانگر سلامت مورد استفاده برای ارزیابی پیری بیولوژیکی اندازه‌گیری شد. این نشانگر‌ها شامل فشار خون، بیومارکر‌های ایمنی و سطح قند خون بودند.

به طور کلی، این تحقیق ارتباط معنی‌داری بین شرکت‌کنندگان با سطوح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر و پیری بیولوژیکی سریع‌تر پیدا کرد. به طور خاص، آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر بود، تا ۱۵ درصد بیشتر از سن تقویمی خود از نظر بیولوژیکی مسن‌تر ظاهر شدند. این میزان در افرادی که سطح سدیم سرم بالای ۱۴۴ میلی مول در لیتر داشتند به ۵۰ درصد رسید.

با نگاهی به بیماری‌های مزمن، سطح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی مول در لیتر با افزایش ۶۴ درصدی خطر بیماری‌های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل مرتبط است. افرادی که بالاترین سطح سدیم سرم (۱۴۴.۵-۱۴۶ میلی مول در لیتر) را داشتند، در مقایسه با کسانی که کمترین میزان سدیم سرم را داشتند، ۲۱ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس بودند.

البته، احتیاط بزرگ در اینجا این است که همبستگی لزوماً دلالت بر علیت ندارد؛ و محققان محتاط هستند که توجه داشته باشند که این یافته‌ها نمی‌توانند مستقیماً نشان دهند که کاهش مزمن هیدراتاسیون باعث کوتاه شدن طول عمر می‌شود. ممکن است سطوح پایین هیدراتاسیون روزانه یک واسط مناسب برای سبک زندگی سالم باشد، و کسانی که به خوبی هیدراته می‌شوند نیز بهتر غذا می‌خورند و بیشتر ورزش می‌کنند.

اما محققان اشاره می‌کنند که شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح کم هیدراتاسیون می‌تواند نشانه‌های پیری را در سلول‌های حیوانی و انسانی ایجاد کند. این مطالعات نشان می‌دهد که افزایش سدیم سرم می‌تواند منجر به انواع فعالیت‌های التهابی و آسیب DNA شود که با تسریع پیری مرتبط است؛ بنابراین حداقل این فرضیه قابل قبول است که هیدراتاسیون مزمن کمتر از حد مطلوب به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن کمک می‌کند.

ناتالیا دمیتریوا، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، می‌گوید: این امکان وجود دارد که افرادی با سطح سدیم سرم بالاتر از ۱۴۲ میلی مول در لیتر، از افزایش مصرف مایعات سود ببرند. برخی تخمین‌ها نشان می‌دهد که حدود ۵۰ درصد از همه افراد میزان مصرف مایعات توصیه شده روزانه خود را تامین نمی‌کنند. بنابراین، به گفته دیمیتریوا، اگر مطالعه بیشتر بتواند ارتباط بین هیدراتاسیون و سلامت عمومی را تأیید کند، این مداخله ساده می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جهانی داشته باشد.

دیمیتریوا توضیح داد: کمبود آب بدن افراد در سطح جهانی می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد. کاهش محتوای آب بدن رایج‌ترین عاملی است که سدیم سرم را افزایش می‌دهد؛ به همین دلیل نتایج نشان می‌دهد که هیدراته ماندن روند پیری را کند کرده و از بیماری‌های مزمن پیشگیری یا آنها را به تاخیر می‌اندازد.

این مطالعه جدید در مجله eBioMedicine منتشر شده است.